وات ساپ ام فعاله...

سلام.

اولی: وات ساپ ام فعال نیست!! چیکار کنم؟؟

دومی: باید تاریخ گوشی تو تنظیم کنی

اولی: جدا

سومی: وات ساپ رو گوشی من هم نصب میشه؟؟؟

اولی....                   سومی.....             دومی....              

اینها دیالوگ هایی برای یک فیلم سینمایی شمال تهرانی نیست! اینها حرف های همین محفل ها و دوستان  و عزیزان خودمان است. تا همین چند سال پیش تر ها اینترنت و فضای مجازی , خیلی دور دست تر و گران تر و نایاب تر بود. و اون روزها فقط بعضی دانشجو ها برای تحقیق های اجباری، مجبور به استفاده  میشدن! و احتمالا خودشان هم بلد نبودند  و به قول معروف ، می دادن کافی نت برایشان تحقیقی n صفحه ای در بیاورند و با تلخ و شیرازه ای حساب کنند. بعد ایشان هم خوانده یا نخوانده تحویل استاد بدهند... تا شاید کسب نمره ای بشود....!!!

 ادامه ی نوشته در ادامه مطلب

اما گذشت آن روزگارها ، عصر ارتباطات به ما هم رسیده ، این روزه ها اینترنت پر سرعت در شهرک ما هم رو به رواج است ، با نوازشی بر صورت لطیف موبایلمان وارد  اینترنت می شویم و صفخات وب را در می نوردیم...اصلا داریم کم کم اینترنت را بر تلویزیون ترجیح می دهیم!!! یا حداقل از هر دو با هم استفاده می کنیم ( نکته ی سبک زندگی: اگر تا چندی پیش در مورد فلان سریال با خانواده حرف می زدیم , تلویزیون رو هم نگاه می کردیم. الان می تونیم سریال رو ببینینم و حرفمون رو همون لحظه در فضای مجازی انتشار دهیم.. و نیازی نیست با خانواده هم حرف بزنیم) 

اگه دیگه حال نداریم به دیدار دوستان مان برویم و وقت بگذاریم . در فضای مجازی و وات ساپ و وایبر و فیسبوک و گوگل پلاس و ... به دنبال دوستانمان می گردیم و دوستان بیشتری در فضای مجازی پیدا می کنیم  و مجازی با هم دوست می شویم.. و حتی با کسانی که نمی شناسیم دوست میشویم.. و همه می دانیم شاید انسان ها در فضای مجازی  همان نام و آدرس را داشته باشد ولی با همان انسان حقیقی خیلی متفاوت است..

و اگر اول کارمان باشد گاهی چنان غرق می شویم که زمان و مکان فراموشمان می شود(اعتیاد به اینترنت) . وگاهی به دنبال یافتن هویت خویشتن در فضای مجازی می گردیم و نام خودمان را در گوگل سرچ می کنیم..که ببینیم واقعا کی هستیم؟؟؟و گاهی برای اینکه احساس مطلع بودن کنیم به سایت های خبری متفاوت سر میزنیم. و گاهی به دنبال پُز های روشنفکری  و ...  می گردیم. و در حد ابتذال دنبال عکس فوتبالیست ها و بازیگران و ... می گردیم.  و جدیدا تنها کاری که ما نمی کنیم تحقیق و پژوهش علمی است.!!!

بگذریم خلاصه مطلب اگر شورای شهرک هنوز نتوانسته شهرک را به شهر تبدیل کند. پست بانک توانسته ما را به شهری مجازی وارد کند .  و ما هم کم کم بشویم انسان های مجازی ، ارتباط های مجازی ... در شهری شلوغ و انسان های مختلف با نظرات و عقاید مختلف. و گاها و حتما برنامه  ریزی فرهنگی دشمن روی این فضا و احتمالا غفلت ما از این فضا و اینکه وظیفه ی ما چیست؟ حضور یا عدم حضور؟ حضور با کدام ویژگی ها و شاخص ها؟  عدم حضور با کدام منطق و دلیل؟ 

 و این دغدغه ی امروز و فردای ماست!!!

نوشته ی "تیرداد"