مسئلهی گیاه و بوستان و درخت و این چیزها جزو مسائل اصلی است؛ اینها را جزو مسائل فرعی نباید به حساب آورد. درست
است که در شمارش مسائل اساسی کشور، چشمها و نگاهها به سمت اقتصاد، به سمت
فرهنگ، به سمت مسائل پولی، به سمت مسائل سیاسی کشانده میشود - معمولاً
اینجور است - لیکن اگر با دقت نگاه کنیم، مسائلی که مربوط به زیست انسانی
است، بیشتر از آنها اهمیت دارد. سیاست برای چیست؟
اقتصاد برای چیست؟ خدمات گوناگون شهری و کشوری برای چیست؟ اصلاً پیشرفت
کشور برای چیست؟ پیشرفت برای این است که انسانها زندگی سالم و مطلوبی داشته
باشند. اگر محیط زیست تخریب شد، همهی اینها باطل خواهد شد.اهمیت محیط
زیست اینجاست. واقعاً اگر ما به مسئلهی آب، خاک، هوا و آن چیزهائی که
منتهی میشود به این چیزها - مثل مراتع، مثل منابع طبیعی، مثل جنگلها، مثل
وضع شهرسازی - نپردازیم، زندگی مردم شیرین نخواهد شد. صنعت و پیشرفت صنعتی و
درآمدهای فزایندهی کشور و افتخارات گوناگون علمی، متن زندگی و واقعیت
زندگی را شیرین نمیکند؛ همهی اینها باید مقدمه باشد برای اینکه مردم زندگی
سالم و شیرین و مطلوب داشته باشند. از جملهی چیزهائی که مساس
مستقیم دارد، مسئلهی محیط زیست است، محیط زندگی انسانهاست، مسئلهی آب و
هواست. آن وقت ریشههای آن، بنیانهای آن، که خاک است و جنگل است و درخت است
و بقیهی چیزها، اهمیت درجهی یک پیدا میکند.
1389روز درختکاری