
کار دست مردم، صحنه دست مردم، ابتکار عمل دست مردم؛ این هنر امام بود؛ این هنر امام بزرگوار بود؛ صحنه را داد دست صاحبان کار؛ چون کشور صاحب دارد. در
دوران طاغوت میگفتند کشور صاحب دارد؛ صاحب کشور کیست؟ شاه؛ درحالیکه او
یک انگل و سربار و زیادی در کشور بود، نه صاحب کشور؛ صاحب کشور مردمند؛
بله، کشور صاحب دارد؛ صاحب کشور کیست؟ مردم. کار وقتی دست خود مردم سپرده
شد - که صاحبان کشورند، صاحبان آیندهاند - آنوقت کارها به سامان خواهد
رسید. تدبیر مسئولان در هر برههای از زمان در
دوران جمهوری اسلامی، باید این باشد؛ کارها با تدبیر، با برنامهریزی، با
ملاحظهی همهی ظرایف و دقایق در اختیار مردم گذاشته بشود؛ آنوقت کارها
پیش خواهد رفت. ما هم از اوّل انقلاب تا امروز هر وقتی هر کاری را
محوّل به مردم کردیم، آن کار پیش رفته است؛ هر کاری را انحصاری در اختیار
مسئولان و رؤسا و مانند اینها قرار دادیم، کار متوقّف مانده است. نمیگوییم
حالا همیشه هم متوقّف مانده امّا غالباً یا متوقّف یا کُند [شده]؛ اگر
متوقّف نمانده است، کُند پیش رفته است. امّا کار دست مردم که افتاد، مردم
کار را خوب پیش میبرند. در هر مسئلهای از مسائل خُرد و کلان کشور که ما
حضور مردمی را داشتیم، این معجزه را مشاهده کردیم.
دیدار امام خامنه ای با مردم آذربایجان 1393